Κορυφαίος ζωγράφος, οραματιστής, ανυπόταχτος, εκρηκτική ιδιοσυγκρασία με σπάνια αντίληψη.
Μελετώντας το έργο του Ιωαννίδη γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι πρόκειται για γνήσια μεγάλη τέχνη, που είναι πολύ παραπάνω από ένα διακοσμητικό παιχνίδι. Είναι αγώνας απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που προσπαθεί να ταπεινώσει τον άνθρωπο, να τον κάνει ποταπή ύπαρξη, να τον απαλλάξει από κάθε υποχρέωση απέναντι στην ανθρωπότητα. Στην τέχνη του έχουμε ανάταση του ανθρώπου στα ύψη των ηρωικών πράξεων, έχουμε το λυσσαλέο του πάθος για ανατροπή της ανθρώπινης ταπείνωσης και της κτηνωδίας της βίας, εξανάσταση και διαμαρτυρία. Η ζωγραφική του αποτελεί έναν ισχυρό αντίλογο στους οπορτουνιστές της τέχνης, που υποτασσόμενοι στις απαιτήσεις του κέρδους, απορρίπτουν την αναγκαιότητα της αποκάλυψης της σύγχρονης ανθρώπινης τραγωδίας μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση.
O άνθρωπος δεν ξεφεύγει από το οπτικό πεδίο του καλλιτέχνη και τοποθετείται στο επίκεντρο της δημιουργίας του ως προς τη δραστηριότητά του, τα αισθήματά του, τα ενδιαφέροντά του. Έτσι, με το ανθρώπινο στοιχείο, ξεγυμνώνει με καταπληκτικό τρόπο τις κοινωνικές πληγές και τη μασκαρεμένη αθλιότητα. Δεν διστάζει να υμνήσει το αληθινά ωραίο, επειδή τάχα είναι «γερασμένο», αλλά το δέχεται σαν πρότυπο, σαν αφετηρία για να πετύχει μέσα στα έργα του μια αδιάκοπη πρόοδο τόσο στην τέχνη του, όσο και στην αισθητική του ανάπτυξη. Δεν δέχεται να απαρνηθεί τις παραδοσιακές δοκιμασμένες στη ζωή μορφές, για χάρη ενός νεωτερισμού στον τομέα της μορφής, που προωθεί το κενό ανεξάρτητα από το περιεχόμενο.
Το έργο του είναι μια συνεχής αναζήτηση – αποκάλυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Ηχεί τολμηρό, προκλητικό, αποκαλυπτικό, ανατρεπτικό. Πρόκειται για επαναστατική τέχνη που όχι μόνο ικανοποιεί τη ματιά, αλλά διδάσκει και προβληματίζει.
Το μεγάλο ταλέντο του Ιωαννίδη που είναι ένα κράμα λυρισμού και επαναστατικότητας προκαλεί ισχυρούς κραδασμούς στις βαλτωμένες συνειδήσεις.
Laura Perugini
Ιστορικός της Τέχνης, Φλωρεντία, 2010