Εισαγωγή στη ζωγραφική του Γιώργου Πολ. Ιωαννίδη

Στη ζωγρα­φι­κή του αν και δια­φαί­νε­ται η επί­δρα­ση ενός δασκά­λου σαν τον Vedova, αυτός δεν περιο­ρί­ζε­ται τόσο ή μόνο στις κατα­κτή­σεις των δασκά­λων του, αλλά έχει  απο­μα­κρυν­θεί από τις κατα­κτή­σεις άλλων δημιουρ­γών και κινεί­ται σε μια καθα­ρά προ­σω­πι­κή κατεύ­θυν­ση στην οποία συν­δυά­ζο­νται παρα­στα­τι­κά και αφη­ρη­μέ­να στοι­χεία και στην οποία καθο­ρι­στι­κό ρόλο παί­ζουν το ιδε­ο­λο­γι­κό του υπό­βα­θρο, ο δυνα­μι­κός χώρος και οι τονι­σμέ­νες εξπρε­σιο­νι­στι­κές, δρα­μα­τι­κές δια­τυ­πώ­σεις. Έτσι η εξαι­ρε­τι­κά τονι­σμέ­νη φωνή του χρώ­μα­τος ενι­σχύ­ε­ται ακό­μη περισ­σό­τε­ρο από τα παρα­στα­τι­κά στοι­χεία που μοιά­ζουν να αγω­νί­ζο­νται να απαλ­λα­γούν από ότι τα παρα­σύ­ρει και να διεκ­δι­κή­σουν τα δικαιώ­μα­τά τους. Μάλι­στα καθώς τμή­μα­τα της ανθρώ­πι­νης μορ­φής, χέρια και πόδια ή και άλλα μέλη, ακό­μη και ολό­κλη­ρα σώμα­τα δοσμέ­να σε δια­φο­ρε­τι­κές κλί­μα­κες με εξαι­ρε­τι­κή από­δο­ση, παλεύ­ουν να βρουν κυριο­λε­κτι­κά τον εαυ­τό τους, υπο­βάλ­λε­ται μια καθα­ρά τρα­γι­κή διά­στα­ση της ζωής σε χαρα­κτη­ρι­στι­κές προ­σπά­θειες του Ιωαν­νί­δη. Πρό­κει­ται ουσια­στι­κά για μια ζωγρα­φι­κή στο κλί­μα των νέων ανα­ζη­τή­σε­ων του εξπρε­σιο­νι­σμού, που προ­χω­ρούν μακρύ­τε­ρα στις κάθε είδους παρα­μορ­φώ­σεις, την έντα­ση του χρώ­μα­τος και τον συν­δυα­σμό χρω­μα­τι­κών και γραμ­μι­κών αξιών. Και ενώ σε μερι­κές περι­πτώ­σεις επι­κρα­τεί η καθα­ρά αφη­ρη­μέ­νη δια­τύ­πω­ση σε άλλες δίνουν τον τόνο οι συν­δυα­σμοί παρα­στα­τι­κών και αφη­ρη­μέ­νων τύπων και ο δυνα­μι­κός χαρα­κτή­ρας του χώρου, που παρα­σύ­ρει ακό­μη και τον θεα­τή. Στα πλαί­σια του αφη­ρη­μέ­νου εξπρε­σιο­νι­σμού και ιδιαί­τε­ρα κατα­κτή­σε­ων της ομά­δας Κόμπρα, η ζωγρα­φι­κή του Γιώρ­γου Πολ. Ιωαν­νί­δη κερ­δί­ζει και νέες εκφρα­στι­κές προ­ε­κτά­σεις με την παρεμ­βο­λή των παρα­στα­τι­κών στοι­χεί­ων, που απο­σπα­σμα­τι­κο­ποι­η­μέ­να και ελλει­πτι­κά καθώς δίνο­νται, τονί­ζουν ακό­μη περισ­σό­τε­ρο το δρα­μα­τι­κό περιε­χό­με­νο της γλώσ­σας του ταλα­ντού­χου καλ­λι­τέ­χνη.

Χρύ­σαν­θος Χρή­στου, 1991

Ακα­δη­μαϊ­κός

Καθη­γη­τής  Ιστο­ρί­ας της Τέχνης Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών