Η  ζωγρα­φι­κή του Ιωαν­νί­δη καθρε­φτί­ζει την επο­χή μας, για­τί και αυτός όπως κάθε σύγ­χρο­νος άνθρω­πος παλεύ­ει να βρει τον δρό­μο της αλή­θειας μέσα από οδυ­νη­ρές περι­πέ­τειες του μαύ­ρου λαβύ­ριν­θου, για να φτά­σει στον οικου­με­νι­κό προ­ο­ρι­σμό της τέχνης.                                                                                                           Προ­σπα­θεί να δώσει μια διέ­ξο­δο στην ερή­μω­ση του συναι­σθή­μα­τος μέσα στην τσι­με­ντέ­νια πολι­τεία που άρχι­σε πλέ­ον να κλο­νί­ζει συθέ­με­λα την ύπαρ­ξη μας.                                                                                                     Ο καλ­λι­τέ­χνης είναι ειλι­κρι­νής και αυθόρ­μη­τος, στα έργα του ζητά­ει τη λύτρω­ση και αυτό τον κάνει ακό­μη πιο μεγά­λο χωρίς υπερ­βο­λές.

Γιάν­νης Ρίτσος ∙ 1980 ∙ Ποι­η­τής 

  Βρα­βείο Λένιν — Μόσχα 1977