H ψυχο­λο­γι­κή διά­στα­ση του ανδρι­κού προ­τύ­που στα έργα του Γιώρ­γου Πολ. Ιωαν­νί­δη

Ο καλ­λι­τέ­χνης εστιά­ζει στον άνδρα και στο δρά­μα της ζωής του, όπου από τη στιγ­μή, σύμ­φω­να με τον Ησί­ο­δο στην Ανθρω­πο­γο­νία, που παύ­ει πλέ­ον να συγκα­τοι­κεί με τους θεούς, η ύπαρ­ξή του χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από μια αέναη προ­σπά­θεια να αντι­με­τω­πί­σει τη ζωή αλλά και το θάνα­το.

Ο απο­χω­ρι­σμός από το «θείο», που συμ­βο­λί­ζει πρω­ταρ­χι­κά τη θνη­τό­τη­τα καθώς και την απου­σία της πατρι­κής φρο­ντί­δας από τη ζωή του άνδρα, τον οδη­γεί σ’ έναν ατε­λεί­ω­το Γολ­γο­θά, σε μια πορεία μονα­χι­κή ανά­με­σα σε αδιέ­ξο­δα, οδύ­νη, θυσί­ες και ενο­χές.

Με εγκλω­βι­σμέ­νο το συναί­σθη­μά του, που είναι και η πραγ­μα­τι­κή εσω­τε­ρι­κή του δύνα­μη, παλεύ­ει με αγω­νία και χωρίς να ζητά βοή­θεια για να αντι­με­τω­πί­σει το «θάνα­το» σε μια αλλη­γο­ρι­κή μορ­φή, που μπο­ρεί να είναι η συνε­χής του θυσία, ο συνε­χής συνει­δη­σια­κός του αγώ­νας γεμά­τος ενο­χές και κατα­στά­σεις που δεν τον αφή­νουν να είναι ο εαυ­τός του.

Στοι­χεία όπως ο σταυ­ρός και το αίμα, συμ­βο­λί­ζουν την άδι­κη θυσία του άνδρα μέσα από ένα ρόλο ευθύ­νης και προ­σφο­ράς, όπως και η θυσία του θεαν­θρώ­που Ιησού.

Ο άνδρας, εκτε­θει­μέ­νος στην κάθε απει­λή συμ­βο­λι­ζό­με­νη με το μαύ­ρο που­λί, συνή­θως παρου­σιά­ζε­ται από τον καλ­λι­τέ­χνη γυμνός και άοπλος δίνο­ντας σκλη­ρό αγώ­να με όλα τα στοι­χεία που τον περι­τρι­γυ­ρί­ζουν, είτε πρό­κει­ται για στοι­χεία της φύσης, είτε για την ανθρώ­πι­νη ύπαρ­ξη μέσα από την ψυχι­κή της υπό­στα­ση και τη συναι­σθη­μα­τι­κή της κατά­στα­ση.

Το έργο του ταλα­ντού­χου καλ­λι­τέ­χνη Γιώρ­γου Πολ. Ιωαν­νί­δη εκφρά­ζει τον συνε­χή αγώ­να του άνδρα ανά­με­σα στην ελπί­δα, συμ­βο­λι­ζό­με­νη με παι­διά και άλο­γα στο έργο του «Δοξα­στι­κόν» και στην αγω­νία, που συμ­βο­λί­ζε­ται με όρνεα και αίμα στο έργο του «Ο Θάνα­τος της Αθω­ό­τη­τας» στην προ­σπά­θειά του να βρει τον δρό­μο για την «Ιθά­κη».

Ελι­σά­βετ Μπαρ­μπα­λιού, 2014

Ψυχο­λό­γος — Οικο­γε­νεια­κή

Ψυχο­θε­ρα­πεύ­τρια