Giancarlo Feltrinelli ∙ 2016

Άρνηση στην ανθρώπινη τραγωδία      

''Αποκάλυψη'' 2011, oil on linen, 91x101cm

Το συγκλονιστικό έργο του Έλληνα ζωγράφου Γιώργου Πολ. Ιωαννίδη, χαρακτηρίζεται διαχρονικά από κραυγές κολάσεως, αδικίας και αγανάκτησης.  Αποκαλύπτει το απύθμενο κενό, ενός κόσμου ολόκληρου με άγριο υπόβαθρο.  Παραμορφωμένα πρόσωπα και σώματα μας προκαλούν έντονα συναισθήματα. Χωρίς όνειρα ζωντανών. Γεμάτος ζοφερές αναλαμπές και ουρλιαχτά. Με τις πιο τραγικές και σκληρές γωνίες της θλιβερής μοίρας των εξαθλιωμένων. Φανερώνουν μια κοινωνία στο μέγιστο έρεβος της μοναξιάς των κολασμένων και βασανισμένων  όλων των εποχών. Ο καλλιτέχνης θέτει αυστηρά το δικό του ΓΙΑΤΙ σ’ αυτούς που παράγουν πείνα, πόνο, θάνατο και σ’ αυτούς που κρατούν τα δόντια τους σφιχτά και δεν εξαγριώνονται.

Δεν υπάρχει αμφιβολία. Στον πυρήνα των έργων του διαδραματίζεται μια πράξη δραματική. Έχουμε έναν υψηλό ουμανισμό με ανθρωποσοφική θεώρηση του κόσμου. Πλούσια συγκινησιακή διάθεση. Τέλεια γνώση της καλλιτεχνικής ανθρώπινης ανατομίας. Χρωματικοί γλυκασμοί και σαρκασμοί  μαρτυρούν κορυφαίο ταλαντούχο καλλιτέχνη που κλείνει  μέσα του την απέλπιδα ευγένεια της άρνησης στην ανθρώπινη τραγωδία.

Οι δημιουργίες των μεγάλων διαστάσεων: Επιτύμβιο, Ουρανός, Κάτω από τον Ίσκιο των Κυπαρισσιών, Το Νεκρό Σπίτι, τα Άνθη του Κακού, Ο Θάνατος της Αθωότητας, Σκιά Θανάτου, οι Τραγωδίες Α, Β, Γ, Φως εκ τον Ένδον, Ανθρωπογονία επιβεβαιώνουν την ασύλληπτη καλλιτεχνική του δύναμη που διεισδύει στο σκουριασμένο κοινωνικό μαγγανοπήγαδο. Την διαμαρτυρία του στους πολέμους.  Ως που πρέπει να φθάσει ο επιθανάτιος ρόγχος. Την απίστευτη σκληρότητα της εκμετάλλευσης των φτωχών και αδυνάτων. Την πτώση  που υφίσταται ο κόσμος, από τα κατακάθια της ψυχής των ανθρώπων, ως  την ανάσα του θανάτου.  Εικόνες τραγικής αποσύνθεσης.  Μελλοθάνατοι  από  τον  ίδιο  τον  άνθρωπο.

Ο Γιώργος Πολ. Ιωαννίδης, ο μεγάλος αυτός Έλληνας ζωγράφος, είναι ευαίσθητος, βαθυστόχαστος, ανυπόταχτη  προσωπικότητα, δημιουργικό πνεύμα. Περπατημένος σε στέκια και σοκάκια της Ελλάδας και της Ιταλίας ανακαλύπτει έναν φλεγόμενο κόσμο χωρίς καρδιά, με συνείδηση στο κακό, μυστικό και άγνωστο, που παραβίασε τις πύλες της προσωπικής  του νύχτας. Διαχωρίζει την θέση του απέναντι στα ανεξήγητα υπαρξιακά προβλήματα. Στα κυκλώματα και κλίκες. Στην πνευματική και ηθική ανεπάρκεια που φτιάχνει εγωιστές και τέρατα.  Στα λαίμαργα ανθρωποειδή της εξουσίας, που παράγουν βδέλλες και ρουφήχτρες. Στους φτωχούς και πλούσιους. Στους δυστυχείς και ευτυχείς.  Στους μικρόψυχους  που σπέρνουν εκ του ασφαλούς το μαύρο.  Ανησυχεί, έχοντας επίγνωση της ηθικής ευθύνης, για την σκοτεινή ρίζα της κραυγής, την κοινωνική υποκρισία, την γλοιώδη υποκειμενικότητα, αδιαφορία, αλλοτρίωση και ακαταστασία του κόσμου τούτου. Είναι η κοινή μοίρα των μεγάλων δημιουργών, κατά τον Νικολάι Γκόγκολ,  που τολμάνε να κουνήσουν το δοχείο των αθλιοτήτων όπου κατακάθεται η ζωή μας, και βουτάνε στην άβυσσο με τους  σκάρτους  χαρακτήρες  που  συναντάμε  σε  κάθε  βήμα  όσο κρατάει η γήινη περιήγησή μας.  Γι’ αυτό  δε  θα  γνωρίσει τα χειροκροτήματα του  λαού, δε  θα  δει  τα  δάκρυα  της  ευγνωμοσύνης  και  δε  θα  αποφύγει  την  σύγχρονη  κριτική,  που  θα  βρίσκει  ασήμαντα  τα  αγαπημένα  του  δημιουργήματα.

Giancarlo Feltrinelli

Ψυχίατρος  ∙  2016